Mimo że technologia ultrafiltracji, nanofiltracji i odwrócona osmoza są wszystkie wykorzystywane w systemach filtracji przeznaczonych dla gospodarstw domowych, nie są technologiami równoważnymi. Jest między nimi wiele różnic, a najważniejszą z punktu widzenia użytkownika jest stopień filtracji wody.

Ultrafiltracja w gospodarstwach domowych

Zarówno nanofiltracji, jak i ultrafiltracja wraz z odwróconą osmozą należą do membranowych procesów ciśnieniowych – czyli technologii opartej o filtrowanie przez półprzepuszczalne membrany z użyciem podciśnienia. Największą przepuszczalność mają membrany ultrafiltrujące, nieco mniejszą nanofiltrujące a membrany stosowane w filtrach z odwróconą osmozą przepuszczają tylko oczyszczoną wodę pozbawioną nie tylko zanieczyszczeń, ale również soli.

Ultrafiltracja jest w stanie klarować (po stronie czystej wody) i zatężać (po stronie zanieczyszczeń) roztwór. Membrana ultrafiltrująca zatrzymuje m. in. mikroorganizmy, enzymy i białka a pozostawia w wodzie cukry, kwasy organiczne, jony nieorganiczne i produkty degradacji termicznej.

Nanofiltracja w uzdatniaczach wody

Nanofiltracja z kolei zatrzymuje aminokwasy, cukry proste, enzymy oraz niektóre jony oraz usuwa z wody substancje odpowiedzialne za zapach, smak oraz jej barwę. Pozostawia cząstki o małej masie oraz wapń i magnez, redukując tym samym (a nie usuwając całkowicie jak ma to miejsce w przypadku odwróconej osmozy) twardość wody.

Filtry nanofiltracyjne są stosowane często do zmiękczania wody alternatywnie do innych zmiękczaczy bazujących na wymianie jonowej lub działaniach chemicznych.